مهدی جان

پروانه‌وارم کُن که دیگر تحمل دوریت را ندارم ....

مولای من می‌دانم که لحظه دیدار نزدیک است

اما دیگر توان ثانیه‌ها را ندارم ....

می‌دانم که چیزی به پایان راه نمانده است

اما دیگر توان رفتن ندارم ....

می‌دانم که تا سپیده‌دم وصال، طلوع و غروبی چند، باقی نمانده است

اما دیگر تاب سرخی غروب را ندارم ....

از این رنگ رنگ پروانه‌های دروغین خسته شده‌ام ...

از آدینه‌های سراب گونه‌ی بی وصال به ستوه آمده‌ام ....

دیگر توان رفتن ندارم ...

زودتر بیا...